Scharfrichter Heinrich Jürgen Kruse

 Heinrich Jürgen Kruse: Een Nieuwe Generatie in Goslar

Heinrich Jürgen Kruse, zoon van Hans Christoph, werd geboren vóór 1688 en trad al jong in de voetsporen van zijn voorouders. Hij werd gedoopt in de Sankt Stephanikirche in Goslar, een plek die niet alleen zijn geloof markeerde maar ook verbonden bleef met zijn familiegeschiedenis.

Twee Huwelijken en Een Groot Gezin
Heinrich Jürgen trouwde eerst met Anna Emetenanna Görteler, maar het lijkt erop dat dit huwelijk kinderloos bleef. Op 12 april 1706 hertrouwde hij in dezelfde kerk met Anna Regina Schmidts. Samen kregen ze minstens tien kinderen, waarvan velen later een belangrijke rol speelden in de Kruse-familietraditie.

Scherprechter in Goslar
In 1720 werd Heinrich Jürgen aangesteld als Scherprechter in Goslar, een positie die hij met toewijding vervulde. Het ambt bleef tot 1735 in zijn handen, waarna zijn zoon Johann Conrad hem opvolgde.

Een Familie Vol Historie
Het gezin van Heinrich Jürgen met Anna Regina was groot en divers. Hier zijn enkele van hun tien kinderen die het meest in het oog springen:

  • Heinrich Wilhelm Kruse (1708-1786): Werkte als wondarts en paardendokter in Goslar.
  • Johann Conrad Kruse (1724->1742): Volgde zijn vader op als Scherprechter in Goslar.
  • Johann Christian Engelhard Krauss (1731-1810): Werkte als Scherprechter in Limburg aan de Lahn.
  • Leopold Krauss (<1740-????): Werd Scherprechter in Mainz.

 

De Kruses in de Geschiedenis
Met zijn kinderen verspreid over verschillende steden en beroepen, droeg Heinrich Jürgen bij aan een indrukwekkende nalatenschap. Zijn rol als Scherprechter in Goslar en de opvoeding van een nieuwe generatie zorgden ervoor dat de naam Kruse bleef voortleven in zowel de stad als daarbuiten.

 

Afbeelding met handschrift, tekst, brief, Lettertype Automatisch gegenereerde beschrijving

Wapen van Heinrich Jürgen in een lakstempel, op een akte uit 1741 uit het archief in Goslar



Nagetekend exemplaar

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Uit het Dagboek van Scharfrichter Caspar Kruse III : Goslar, 2 april 1641 – De kat in de hoek

Afbeelding
  Zij keek mij niet aan toen ze eergisteren werd binnengebracht. Bregje Menze, weduwe van een veldwachter, vierenvijftig jaren oud. Klein van gestalte, met grijze vlechten die als touw langs haar rug hingen. Haar gezicht was scherp, als een mes dat te vaak geslepen is. Zij had handen als klauwen — niet van een kat, maar van arbeid. Ze had drie kinderen grootgebracht en twee begraven. De klacht kwam van een buurvrouw: het kind zou ziek zijn geworden na een mislukte boterkarn. Daarna volgden de gebruikelijke verklaringen: dromen van krabben, een kip die weigerde te leggen, een kind dat ineens niet meer sprak. En dus, zoals altijd, kwam het bevel. Ik stelde geen vragen meer over schuld. Dat doen wij niet meer in deze jaren. Wij vragen naar bekentenis . Zij werd vastgebonden op de houten bank, voeten ontbloot. De lucht was kil in de Ulrichskapelle, maar mijn handen waren warm van het werk. Ik koos geen ijzer die dag, maar de oude methode die ik geleerd had van mijn grootvader: zw...
Meer lezen

De Zoektocht

Afbeelding
  De start van de zoektocht Om meer te weten te komen over onze familiegeschiedenis, besloot ik het internet op te duiken. Al snel ontdekte ik een schat aan informatie in databases van bevolkingsregisters, kerkboeken en overlijdensakten. Met deze gegevens kon ik onze stamboom reconstrueren tot ongeveer 1786. Het oudste familielid dat ik vond, was Hendrik Benedictus Kruse. Helaas kon ik online niet verder terug in de tijd, door een gebrek aan registraties en aanknopingspunten. Een digitale familiehub Om mijn vondsten te delen, bouwde ik een website over onze familie. Hier publiceerde ik alle verzamelde informatie en plaatste ik een oproep: wist iemand meer over de Kruse-familie? De reacties stroomden binnen, waaronder die van Jan Kruse en Hans Aeijelts Averink. Deze verre neven sloten zich aan bij de zoektocht. Met hun hulp brachten we meer details boven tafel, maar het bleef moeilijk om verder te graven dan Hendrik Benedictus. Jan herinnerde zich dat hij van oude tantes had g...
Meer lezen

Uit het Dagboek van Scharfrichter Caspar Kruse III : Goslar, 13 maart 1635 – Klokken voor de Keizer

Afbeelding
  Vandaag luidden de klokken van de Marktkirche en de Sankt Stephanikirche onafgebroken, zwaar en plechtig. Het was om de dood van onze keizer Ferdinand II, die al op 15 februari is gestorven in Wenen. Het nieuws bereikte Goslar vertraagd, maar vandaag werd het officieel herdacht. De Raad had gelast dat alle kerken hun klokken moesten luiden, en dat de burgers zich in gebed zouden verzamelen. In de Marktkirche was een speciale dienst, waar de predikant sprak over gehoorzaamheid aan het gezag dat door God zelf is ingesteld. Hij preekte dat de keizer, hoe ver ook van ons verwijderd, de plaats van Gods orde in het rijk vertegenwoordigde, en dat wij daarom moesten bidden voor zijn ziel en voor de toekomst van het Heilige Roomse Rijk. De kerk was vol. Ik zag burgers, raadsleden en gildebroeders, allen in somber gewaad. De vrouwen fluisterden zacht, kinderen zwegen. Buiten, op de Marktplatz, bleven velen staan luisteren naar het klokgelui dat urenlang over de stad rolde. Ik stond i...
Meer lezen