Uit het Dagboek van Scharfrichter Caspar Kruse III

 Ik ben Caspar Kruse, geboren 3 januari in het jaar des Heren 1610 in Goslar. Mijn bloedlijn voert terug tot Zittau, waar mijn grootvader Caspar Kruse I lang vóór 1577 Scharfrichter was. Daarna ging hij naar Görlitz. Na een schandaal – zijn vrouw Catharina raakte verwikkeld in een woordenstrijd met de vrouw van de burgemeester – verhuisden zij naar Goslar, waar mijn grootvader het ambt overnam van Clauss Görteler in het jaar 1600.

Hij stierf in 1606. Zijn zoon, mijn vader Caspar Kruse II, volgde hem op. Onder zijn hand vloeide het bloed van de veroordeelden; het recht werd voltrokken, of het rechtvaardig was of niet. Ik heb hem vaak gezien met het zwaard in zijn handen en de Bijbel in zijn schoot. Hij geloofde in gerechtigheid – en in zwijgen.

Toen hij in 1630 stierf, nog geen maand nadat de pest opnieuw onze stad bedreigde, eiste mijn grootmoeder Catharina dat ik het ambt op mij nam. Ik was twintig. Ik gehoorzaamde.

„Wie het zwaard draagt, moet ook het geweten dragen“

En zo begon mijn leven als beul.




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Uit het Dagboek van Scharfrichter Caspar Kruse III : Goslar, 2 april 1641 – De kat in de hoek

Afbeelding
  Zij keek mij niet aan toen ze eergisteren werd binnengebracht. Bregje Menze, weduwe van een veldwachter, vierenvijftig jaren oud. Klein van gestalte, met grijze vlechten die als touw langs haar rug hingen. Haar gezicht was scherp, als een mes dat te vaak geslepen is. Zij had handen als klauwen — niet van een kat, maar van arbeid. Ze had drie kinderen grootgebracht en twee begraven. De klacht kwam van een buurvrouw: het kind zou ziek zijn geworden na een mislukte boterkarn. Daarna volgden de gebruikelijke verklaringen: dromen van krabben, een kip die weigerde te leggen, een kind dat ineens niet meer sprak. En dus, zoals altijd, kwam het bevel. Ik stelde geen vragen meer over schuld. Dat doen wij niet meer in deze jaren. Wij vragen naar bekentenis . Zij werd vastgebonden op de houten bank, voeten ontbloot. De lucht was kil in de Ulrichskapelle, maar mijn handen waren warm van het werk. Ik koos geen ijzer die dag, maar de oude methode die ik geleerd had van mijn grootvader: zw...
Meer lezen

De Zoektocht

Afbeelding
  De start van de zoektocht Om meer te weten te komen over onze familiegeschiedenis, besloot ik het internet op te duiken. Al snel ontdekte ik een schat aan informatie in databases van bevolkingsregisters, kerkboeken en overlijdensakten. Met deze gegevens kon ik onze stamboom reconstrueren tot ongeveer 1786. Het oudste familielid dat ik vond, was Hendrik Benedictus Kruse. Helaas kon ik online niet verder terug in de tijd, door een gebrek aan registraties en aanknopingspunten. Een digitale familiehub Om mijn vondsten te delen, bouwde ik een website over onze familie. Hier publiceerde ik alle verzamelde informatie en plaatste ik een oproep: wist iemand meer over de Kruse-familie? De reacties stroomden binnen, waaronder die van Jan Kruse en Hans Aeijelts Averink. Deze verre neven sloten zich aan bij de zoektocht. Met hun hulp brachten we meer details boven tafel, maar het bleef moeilijk om verder te graven dan Hendrik Benedictus. Jan herinnerde zich dat hij van oude tantes had g...
Meer lezen

Uit het Dagboek van Scharfrichter Caspar Kruse III : Goslar, 13 maart 1635 – Klokken voor de Keizer

Afbeelding
  Vandaag luidden de klokken van de Marktkirche en de Sankt Stephanikirche onafgebroken, zwaar en plechtig. Het was om de dood van onze keizer Ferdinand II, die al op 15 februari is gestorven in Wenen. Het nieuws bereikte Goslar vertraagd, maar vandaag werd het officieel herdacht. De Raad had gelast dat alle kerken hun klokken moesten luiden, en dat de burgers zich in gebed zouden verzamelen. In de Marktkirche was een speciale dienst, waar de predikant sprak over gehoorzaamheid aan het gezag dat door God zelf is ingesteld. Hij preekte dat de keizer, hoe ver ook van ons verwijderd, de plaats van Gods orde in het rijk vertegenwoordigde, en dat wij daarom moesten bidden voor zijn ziel en voor de toekomst van het Heilige Roomse Rijk. De kerk was vol. Ik zag burgers, raadsleden en gildebroeders, allen in somber gewaad. De vrouwen fluisterden zacht, kinderen zwegen. Buiten, op de Marktplatz, bleven velen staan luisteren naar het klokgelui dat urenlang over de stad rolde. Ik stond i...
Meer lezen